Sabah evden birlikte çıktık. İkimiz de mutluluktan uçuyorduk. Okula kadar elele yürüdük. Yol boyunca hep konuştu ve gece yaptıklarımızdan çok zevk aldığını ama çocuğa kalma ihtimalinden korktuğunu, öyle bir şey olursa kendini öldüreceğini söylüyordu. Abi, artık beni kimse almaz değil mi, diye sordu. Yine yüreğim burkulmuştu. İşi alaya almak istedim ve No, kısmetin mi çıktı, evlenmek mi istiyorsun, dedim. Elimi bırakıp, şımarıkça, Eşek... Ben onu demek istemedim, dedi. O bunlardan söz ederken aklıma parlak bir fikir geldi. Nihat adında ona sürekli asılan bir çocuk vardı. Bizim mahallede oturuyo